Mikroklimat zimny

Mikroklimat jest to zespół elementów meteorologicznych typowych pod względem wartości i trybu zmian dla badanej przestrzeni, pomieszczenia lub stanowiska pracy, na który składają się temperatura i wilgotność powietrza, prędkość ruchu powietrza oraz ciśnienie atmosferyczne.

Do podziału środowiska cieplnego na warunki "komfortowe" lub "zimne" służy wskaźnik przewidywanej oceny PMV (ang. predicted mean votel). Ta subiektywna skala oceny odczucia komfortu cieplnego obejmuje siedem ocen odczucia komfortu: od +3 (gorąco), +0,5 >PMV> -0,5 (komfortowo), do -3 (zimno).

Oceny oddziaływania środowiska zimnego na organizm człowieka w miejscu pracy dokonujemy za pomocą dwóch metod. Pierwszą jest wskaźnik siły ochładzającej powietrza WCI (ang. wind chill index), obliczany po uwzględnieniu pomiarów temperatury i ruchu powietrza. Wraz ze wzrostem WCI rośnie ryzyko wystąpienia odmrożeń. Ten wskaźnik jest stosowany najczęściej w przypadku pracy na zewnątrz budynków. Jeżeli na danym stanowisku wystąpi przekroczenie WCI, należy zmniejszyć ujemne obciążenie termiczne lub zastosować skrócony czas pracy.

Kolejna metoda to wskaźnik wymaganej termoizolacyjności ubioru IREQ (ang. required clothing insulation), który umożliwia dobranie ubioru w zależności od temperatury powietrza, prędkości ruchu powietrza i ciężkości pracy. Zastosowanie przez pracownika odzieży o odpowiedniej ciepłochłonności ma zapobiegać hipotermii i obniżeniu wewnętrznej temperatury ciała o nie więcej niż 1 stopień Celsjusza.

Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 16 czerwca 2009 r., zmieniające rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. z 2 lipca 2009 r.), wprowadza jako kryterium klasyfikacji środowiska termicznego do obszaru mikroklimatu zimnego wartość wskaźnika PMV (przewidywana ocena średnia) w zakresie poniżej -2,0. Zgodnie z tym rozporządzeniem, obciążenie termiczne w mikroklimacie zimnym określa się pośrednio za pomocą wymaganej izolacji termicznej IREQ. W przypadku pracy na zewnątrz budynków ocenę zagrożenia odmrożeniami przeprowadza się za pomocą oceny siły chłodzącej powietrza charakteryzowanej przez wskaźnik WCI wyrażony w kilokaloriach na metr kwadratowy i godzinę (kcal?m-2-h-1). Dopuszczalne wartości wskaźnika WCI nie mogą przekraczać w ciągu ośmiogodzinnego dobowego wymiaru czasu pracy 1200 kcal?m-2-h-1.

dr n. med. Marta Wiszniewska, Instytut Medycyny Pracy w Łodzi

« wstecz