Praca zimą na otwartej przestrzeni

Planując pracę na otwartej przestrzeni w okresie zimowym, należy na podstawie wartości temperatury powietrza i prędkości ruchu powietrza wyliczyć wskaźnik siły chłodzącej WCI. Wartość WCI pozwoli na określenie tego, czy możliwa jest ekspozycja ciągła, czy też - ze względu na warunki klimatyczne - należy zastosować skrócony czas pracy na otwartej przestrzeni.

Odzież jest środkiem ochronnym, który powinien zapewnić człowiekowi komfort cieplny w różnych warunkach środowiska termicznego oraz przy różnym wysiłku fizycznym. Adekwatna do warunków klimatycznych odzież robocza może powodować, że ruchy są mniej zręczne i czynione z większym wysiłkiem. Zużycie energii w ubraniu grubym jest przy takiej samej pracy znacznie większe niż w ubraniu lekkim.

Oprócz niskiej temperatury powietrza i wiatru, dodatkowym niekorzystnym czynnikiem podczas pracy jest zimny deszcz. Praca na zimnym deszczu jest znacznie trudniejsza niż na suchym mrozie. Przemoczenie odzieży nie tylko utrudnia pracę, ale może prowadzić do przechłodzenia organizmu. Z drugiej strony, niewłaściwe jest noszenie wodoszczelnej odzieży podczas pracy fizycznej, gdyż prowadzi do przegrzania organizmu. W takich warunkach osobom pracującym na otwartej powierzchni trudno jest utrzymać równowagę cieplną, która praktycznie może być regulowana tylko przez zmianę intensywności pracy.

Zimą, gdy temperatury otoczenia spadają poniżej zera, obecność śniegu i oblodzenia stwarza dodatkowe niebezpieczeństwo w przypadku prac wykonywanych na wysokości. Pracownik, który zostaje skierowany np. do odśnieżania na wysokości musi przejść odpowiedni instruktaż stanowiskowy. Niedozwolony jest montaż, eksploatacja i demontaż rusztowań, ruchomych podestów roboczych w czasie opadów śniegu oraz gołoledzi.

dr n. med. Marta Wiszniewska, Instytut Medycyny Pracy w Łodzi

« wstecz